Büyükçekmece'de Kıyı İstanbul Marina denen bölgede bu yıl içinde açılan iki müzeyi gezmek için geldik. Biri "Atatürk Devrimleri Müzesi", diğeri "Ulusal Bağımsızlık ve Kuruluş Müzesi".
Her ikisini de çok iyi bildiğimiz binaların kopyasını olarak tasarlamışlar. Çok mu gerekliydi acaba? Ülkede yaratıcı mimar kıtlığı mı çekiyoruz?
Önce "Atatürk Devrimleri Müzesi"ne girdik.
Atatürk'ün Selanik'te Doğduğu Ev'in kopyası. Bina kopyası ama bahçesi yok. Nar ağacı zaten yok. Müteahitin aklına gelmemiş.
"Atatürk'ün Doğduğu Ev" başlıklı yazımızı buradan okuyabilirsiniz.
Müzeyi rehber eşliğinde gruplar halinde gezdik. Saatleri var. Rehberimiz değerli bir arkadaş. Tarihçi olduğu belli.
Bir odada Zübeyde Hanım ve Ali Rıza Efendi'nin balmumu heykelleri vardı. Onları incelerken dik yerleştirilmiş bir ekranda Zübeyde Hanım göründü ve bize ailesini ve Atatürk'ün doğduğu evi anlattı. Zübeyde Hanım'ı canlandıran oyuncu da, uygulamada çok başarılıydı.
Benzer bir uygulama Atatürk için hazırlanmış. Ülkemizde ilk kez uygulanan holografik canlandırma teknolojisi ile, dik yerleştirilmiş bir ekranda, Atatürk geliyor ve 10.Yıl Nutku ile halka sesleniyor. Buradaki özgünlük Atatürk'ü bir oyuncunun canlandırmaması.
Bağımsızlık Tarihimizi duvara yansıtılmış interaktif bir ekranda, tarihi sırasına göre dokunarak notları okuduk. Bilmeyenler için güzel bilgiler var.
Müzenin içi çok güzel hazırlanmış. Bilgilendirmeler ve rehberimiz başarılı.
Ama bina ne kadar uygun tartışılır. Selanik'te doğduğu eve benzetme isteğini bir yere kadar anlarım, çünkü Selanik'e istediğimiz zaman gidemeyiz. Bir örneği de burada olsun demişler sanırım. Ancak müzeyi, bu yapının odalarına sıkıştırmak zorunda kalmışlar.
Aynı meydanda iki tane kopya bina olacağına bir tane, konukların bir kapıdan girip diğerinden çıkana kadar, tüm tarihi süreci görebilecekleri bir bina yapılabilirmiş. Bilgilendirme yazıları, videolar, interaktif uygulamalar...
Daha iyi olurmuş...
Neyse, yine de müzenin içi gayet başarılı.
