Bir cumartesi akşamı Lubliyana sokaklarında kremsnita peşindeyiz. Slovenya'nın meşhur tatlısı.
Lublianitsa Nehri boyunca yan yana dizilmiş kafelerde neredeyse tüm sandalyeler dolu. "Nerede yiyebiliriz" diye soruyoruz, "Her yerde vardır" diyorlar. Sonunda Preseren Meydanı'nda, tam da Preseren'in heykelinin karşısında bir kafeye giriyoruz. Oturacak yer var mı diye bakarken, küçük bir masa bulup oturuyoruz. Çok geçmeden kremsnita'larımız geliyor. Küçük bir parça beklerken, beklediğimizin üç-dört katı büyüklüğünde kocaman birer parça geliyor önümüze.
Üstünde ve altında milföy hamuru, arasında hafif ve leziz bir kreması var. Üzerine pudra şekeri de serpilmiş. Kocaman dilimlerimizi yemeye çalışıyoruz, ama akşam yemeğinden hemen sonra koca bir dilim kremsnitayı hapur küpür yiyemedik. Yavaş yavaş yiyebildik.
İki müzisyen masamızın hemen yanında sahne alıyorlar. Biri gitar diğeri mızıka ile kovboy müziği çalmaya başlıyorlar. Arkama dönüp bakınca onları dinlemek için bir kalabalığın toplandığını görüyorum. Biz sadece kremsnitanın tadına bakmak için gelmiştik. Minik bir konserin ortasında kaldık. Şarkının biri bitiyor, diğeri başlıyor, ama kocaman dilim kremsnitalarımız bitmek bilmiyor. Tadını çok beğeniyoruz. Müzik de güzel. İnsanlar sağımızdan solumuzda dansa kalkıyorlar. Her birini alkışlıyoruz.
Sonunda leziz kremsnitalarımız bitiyor. Her birine 6,50 € ödüyoruz. "Hvala" diyerek ayrılıyoruz kafeden.
Preseren Meydanı'nda harika bir akşam. France Preseren'e selam veriyoruz.
"Bu güzel yaz akşamında bir de Lubliyana dondurması mı yesek?" düşüncesi aklıma hiç uğramıyor.
Yazıyı yazarken bile ağzımız sulandı. Kremsnita tarifi bulamaz mıyız diye merak ettik ve bulduk. Tarif için tıklayın.
